Kuranı Kerimde insanlığın dünyaya macerası farklı şekilde anlatılmasına rağmen Müslümanların bir kısmı Hz. Âdem ve Havva validemizin yeryüzü serüveninin kuranda cennet diye tarif edilen yerde gelişen olaylar yüzünden başladığına inanır. Bundan dolayı birçok kimse Âdem babamız ve Havva annemiz yasak olan ağaca yaklaştığı için bizler ceza olarak dünyaya gönderildik diye düşünür. Âdem babamız ve Havva annemiz söz dinleyip yasak ağaca yaklaşmasaydı bizler dünyaya gönderilmeyecektik der. Bu sebepten dolayı hem Âdem babamıza hem de Havva annemize içten içe öfkelenerek, hem kendilerini yaktılar hem de bizi yaktılar diye hayıflanır.
Hz Âdemin hikâyesi kuranı kerimin içerisinde değişik surelere serpiştirilmiş mükerrer şekilde anlatılmasına rağmen, sadece Bakara suresinin 30. ayetinde Hz Âdemin dolayısıyla insanın görevinden ve yaşayacağı yerden bahsedildiğini görürüz.
Bakara suresi 30. ayetten anlaşıldığına göre insan hariç her şey yaratıldıktan sonra, Allah(cc) ve melekler arasında "Muhakkak Ben, yeryüzünde bir halife var edeceğim". Onlar da: "Biz Seni şükrünle yüceltir ve (sürekli) takdis ederken, orada bozgunculuk çıkaracak ve kanlar akıtacak birini mi var edeceksin?". (Bunun üzerine Allahta:) "Şüphesiz sizin bilmediğinizi Ben bilirim" şeklinde bir diyalog geçer. Ayette Allah(cc) ve meleklerin iki konu hakkında konuştuklarına şahit oluyoruz. Konulardan birini yeryüzü oluştururken diğerinin de insan olduğunu anlıyoruz. Ayette meleklerin ağzından yeryüzündeki hayatın mahiyeti tarif edilirken "orada bozgunculuk çıkaracak ve kanlar akıtacak" şeklinde ifade ediliyor. Bu ifade ile yeryüzündeki hayatın meşakkat ve sıkıntılarla dolu olduğu dile getirilirken ayetin devamında orada yaşayacak insandan da bahsediliyor.
Ayette insanla alakalı iki konudan bahsedildiğini görüyoruz. Ayette bahsedilen ilk konu görevi, ikinci konu ise bu görevi nerede icra edeceğidir. İnsanın görevini Allah-u Teâlâ ayette "bir halife var edeceğim" şeklinde bildirirken, bu halifenin yaşayacağı mekânın neresi olduğunu da "Muhakkak Ben, yeryüzünde" diyerek açıkça bildirmektedir.
Ayetin açıkça bildirmesinde de anlaşılacağı gibi Âdem babamız ve insan nesli dünyada yaşamak ve orada imtihan olmak için yaratılmıştır. Çünkü Allah-u Teâlâ ve melekler arasındaki konuşma daha ilk insan yaratılmadan önce geçiyor. Bu diyalogda açıkça insanın yaşayacağı ve imtihan olacağı yerin Dünya olduğu ifade ediliyor.
Bu ayetle Allah-u Teâlâ Hz Âdem babamıza ve Hz Havva annemize sahip çıkarak dünyaya gönderilmelerinin sebebinin yasak ağaca yaklaşmak olmadığını bildiriyor. Âdem babamız ve Havva annemiz yasak ağaca yaklaştığından dolayı ceza olarak biz Dünyaya gönderildik, Allahın sözünü tutup yasak ağaca yaklaşmasaydılar, biz cennetten hiç çıkmayacaktık düşüncesi, tamamen kuran-ı Kerim ayetlerine zıt bir inanıştır.
Hz Âdem hakkında bu olumsuz düşüncenin oluşmasında en büyük etken, kurani bilgimizin olmamasının yanında, kuranda anlatılan kıssaları/olayları incelerken ayetleri bütüncül değil de, teker teker değerlendirmemizden kaynaklanmaktadır.