19 y.y. sonlarında hayatımıza giren Sinema, görüntülerin veya çizilmiş desenlerin ışıkla bir perdeye düşürülerek hareketli görüntüler elde edilmesi temeline dayanan sanat dalıdır. Sinema kendine özgü bir anlatım aracıdır. Sinema başlangıçta basit bir eğlence türü olarak görülsede 1940 larda sinemanın toplumlar üzerindeki gücü keşfedilmeye başlanmıştır. Bu güç, hükümetler tarafından siyasal, sosyal ve dinsel baskı gruplarının denetiminde kendi propagandalarını gerçekleştirmek için kullanılmaya başlandı.
Belirli bir zamandan sonra sinema sektörü propaganda faaliyetlerini din üzerinde yoğunlaştırmaya başladı. Bir yandan Hıristiyanlığı yaymak için kullandı. Diğer yandan düşman olarak görülen İslam dinini karalamak, insanların gözünde önemsizleştirmek veya kötülemek için kullanıldı. Hırıstiyan ve Yahudi inancına sahip ülkelerinde istediği şekilde İslami kötüleyen bu insanlar, Türkiye gibi ülkelerde İslamı direk kötüleyemedikleri için bunu şeytani bir yöntemle yapıyorlar.
Komedi filmleri görünüşte insanları güldürüp eğlendirip hoş vakit geçirmelerine sebep olan filmlerdir. Gülmek, hoşça vakit geçirmek insan fıtratının doğal bir ihtiyacıdır. Türkiyede bu ihtiyacı karşılayan filmlerin büyük bir çoğunluğu gülme konusunu, hep İslami değerler üzerine bina ederler. Güldürme işini İslami değerler üzerinden yaparken, İslami değerleri seyredenlerin gözünde değersiz kılacak şekilde yaparlar. Bilinçaltına Toplumdaki tüm sıkıntıların sebebinin İslam ve Müslümanlar olduğu imajını yerleştirmeye çalışırlar.
Ülkemizde yıllardır yapılan komedi türündeki tüm filmleri incelediğimiz zaman bu gerçeği çok rahat görebilirsiniz. Sadece filmlerle sınırlı kalmayıp hemen hemen tüm komedi türü sanat programlarında dinin bir kuralını hafife alma, dinle dalga geçme veya dinin bir değerlerine hakaret etmeleri görürsünüz.
Bu tür filmlere baktığınız zaman, nerde bir sahtekâr tüccar, nerde bir faizci-tefeci varsa nedense hep hacı hoca veya sakallı tespihlidir. Bunlarda yetmezmiş gibi kızını para karşılığı satan baba modellerinin hemen hemen hepsi yine ya hacıdır ya da eli tespihli sakallı bir şahıstır. Bol bol kullanılan rüşvetçi yalancı sahtekâr hoca tiplemeleri ise işin cilası durumunda. Kutsallarımıza saldırmak bununla da kalmaz. İslam inancının ayakta durmasında katkıları olan insanlarımızı kötü göstermenin yanında, kutsal mekanlarımızın Müslüman halkın gözündeki değerini düşürmek içinde ellerinden geleni yapıyorlar.
Mesela; Bir filmdeki ağa mecburen köyünü satmak zorunda kalır. Sonra gelir şehre şehirde parasını orda burada yer bir şekilde parasız kalır. Koskoca ağa sonradan üç tekerlekli arabayla sebze satar. O zamana kadar Allah, din, namaz, niyaz nedir bilmeyen ağa bir anda imana gelir. Birden camiye abdest almaya gider. Hırsız kolay çalınsın diyede özellikle parayı ceketinin dış cebine koyar. Seneryo gereği CAMİDE ABDEST ALIRKEN parası çalınır. Yüzlerce seçenek içerisinde para çalınmak için özellikle cami mekânı tercih edilir. Parası çalınan ağanın acıklı haykırışları filmi seyreden herkesin ciğerini yakar. İstenilen mesaj verilmiştir artık. Zihinlere hırsızların mekanı cami fikri en ince ayrıntısına kadar işlenmiştir. Bu duygu seli içerisinde kimse yav bu ağa şimdiye kadar hiç din diyanet bilmezdi, işretçiydi neden meyhanede, gazinoda veya herhangi bir yerde değil de camide parası çalınıyor diye düşünmez.
Sorgulama yap(a)madığımız için onlar kutsalımızla dalga geçiyorlar, bizlerde onların dinimize yaptığı hakaretleri gülerek seyrediyoruz. Dönüp dönüp yine seyrediyoruz. Sonrada ooohh be ne kadar güldüm rahatladım diyip kalkıp gidiyoruz. Giderken de imanımızdan, inancımızdan ne kadarını da orda bıraktığımızın hesabını hiç yapmıyoruz. Onlara soracak olursan, "Biz and olsun ki, eğlenip oynuyorduk" diyecekler; De ki: "Allah'la, ayetleriyle, Peygamberiyle mi alay ediyordunuz?" (Tevbe, 65). Kim gülerek günah işlerse, ağlayarak cehennem ateşine girer. (Câmiüs-Sağîr, 4/1534)
