İnsanı yoktan var eden Allah-u Teâlâ(Meryem/67), onların ne için yaratıldıklarını ve bu dünyada nasıl yaşamaları gerektiğini bildirmesi için yine içlerinden elçiler seçmiştir(Bakara/129). Kuran-ı kerimde 25 peygamberin adı geçmesine rağmen hadisi şeriflerdeki bir rivayette insanlığa 124 000 peygamberin gönderildiği rivayet edilir(Müsned 5/265-266; İbn Hibbân, 2/77). İnsanlık tarihi boyunca bir dine inanan insanlar, kendi dininin peygamberini her zaman öne çıkarma gayretinde olmuştur. Yahudiler Hz Üzeyr(as) ve Hz Yabubu(as), Hıristiyanlar Hz İsayı(as), Müslümanlar ise Hz Muhammedi(sav) ön plana çıkarmaya uğraşmışlardır.
Bu ön plana çıkarmanın en büyük sebebi görünürde peygamberlerine duydukları sevgi!dir. Lakin bu sevgide çoğu zaman aşırılığa kaçılmıştır. Yahudilerin aşırı peygamber sevgisi sebebiyle, Hz Üzeyre Allahın oğlu demenin yanında, Hz yakubu Allah ile güreş tutturmuşlar. Tevrata göre, ailesiyle birlikte Hazret-i Yakup, dayısının yanından Kenan diyarına dönerken, çölde bir adamla karşılaşır ve tanyeri ağarıncaya kadar onunla güreşir. Yakup, "Bırak gideyim." dediği hâlde, güreş tuttuğu kimse onu bırakmaz ve daha sonra o kişi Yakub'a, Artık sana Yakup değil, İsrâîl (Yahudilerce: Tanrı ile güreşen) denecek. Çünkü sen, Allah ile ve insanlarla güreşip yendin! der. (Tekvîn, 32/22-32)
Hıristiyanlar ise, Hz İsanın babasız yaratılışına akıl erdiremezler veya işlerine gelmez. Bunun üzerine onu ön plana çıkartmak için Allahın oğlu yaftasını yakıştırırlar. Hıristiyan inancına göre, İsa Allahın bedenleşmiş kelâmıdır, dolayısıyla tanrıdır. Tanrının yaratılmamış olan ezelî mesajı bedenleşmiş olup İsa olarak insanlar arasında yaşamaktadır (incarnation). Bu sebeple hıristiyanlar Îsâya Tanrı oğlu, rab, Mesih unvanlarını vermektedir. İncillerde Tanrının ondan oğlum, onun da Tanrıdan babam diye bahsettiği çeşitli pasajlar İsanın ulûhiyyetine delil olarak gösterilmektedir. (Markos, 10/17-18; Yuhanna, 5/19; 14/28; 17/3)
Yahudiler ve Hıristiyanların peygamberlerini yüceltmesinin önünü açan en büyük olay, kitaplarının aslının kaybolmasıdır. İlahi kitaplarının aslı bozulunca, sevgi adı altında peygamberleri yüceltmenin önünde hiçbir engel kalmamıştı. Yahudiler ve Hıristiyanlar peygamberlerini yüceltirlerde Müslümanlar bundan geri kalır mı? Lakin Müslümanların peygamberlerini bu şekilde yarı ilah şekline getirmelerinin önündeki en büyük engel kuran-ı kerimdir. Çünkü Kuran-ı kerimin aslı korunduğu için(Hicr/9), Hz Peygamberi, gerek ilahi gerekse beşeri bazı dinlerde olduğu gibi, yarı ilah yapma kapısını kapatmıştı.
Her ne kadar kuran-ı kerim Hz peygamberi yarı ilahlık yapma kapısını kapatsa da, Peygamberlerini sevme!lerinden veya peygamberi sevmeyi yanlış algılamaktan olsa gerek, Allahın(cc) verdiği unvanı yeterli görmeyen bazı Müslümanlar, Peygamberlerini kendilerince daha yüceltmek için bu seferde mucize kapısına sarılmışlardır. Hz Musa şu mucizeyi yapmış, Hz İsa şu mucizeyi göstermişse, rahmeten lil âlemin olan bizim peygamberimizin bu peygamberlerden ne eksiği var mantığıyla hareket ederek, Kuran-ı kerimde anlatılan peygamber mucizelerinin tümünü, hatta daha fazlasını Hz Muhammedde(sav) toplamak istemişlerdir.
Yahudiler ve Hıristiyanlar peygamberlerine tabi olmamak için, sevgi kılıfı altında peygamberlerini erişilmez olağan üstü yarı ilah biri ilan ettiklerinden dolayı Allah- Teala peygamber sevgisini, yeniden düzenlemiştir. Bundan dolayı Allah-u Teâlâ kuran-ı kerimde Peygamber sevgisinin varlığını-tezahürünü ona(sav) tabi olmakla belirlemiştir(Ali İmran/31). Müslümanlar ise örnek almamak adına, örnek alınsın diye Allahın beşer olarak gönderdiği peygamberini(33/21), Yahudiler ve Hıristiyanlar gibi mucizelerle kuşatılmış, beşer üstü bir peygamber imajıyla değiştirdiler.
Allah-u Teâlâ inanmayanların ısrarla peygamber efendimizden (sav) diğer peygamberlerin gösterdiği mucizeler gibi mucize göstermesi isteklerine(13/7), cevap olarak yalnızca getirdiği kuranı kerimi mucize olarak işaret etmesine rağmen(20/133) Müslümanlar ise yüceltme! adına ve ayetlere rağmen Hz Muhammedi(sav) mucizelerle donattılar.